പ്രിയപ്പെട്ട മകനെ - ബ്ലോഗ് നോവൽ

അദ്ധ്യായം -2
                           
                         കല്പവൃക്ഷങ്ങൾ തലയുയർത്തി കാറ്റിലാടുന്ന ബഹാമസ്
കടൽത്തീരം . വിനോദസഞ്ചാരികൾ എല്ലാവരും ഗൈഡുകൾയ്ക്കൊപ്പം
വിവിധ സന്ദർശന സ്ഥലങ്ങൾ ലക്ഷ്യമാക്കി മണൽപ്പരപ്പിലൂടെ നടന്നു
പോകുന്ന കാഴ്ച ഡക്കിൽ നിന്നും മാധവചന്ദ്രൻ നോക്കി നിന്നു. ഫെയറി
ടെയിലുകളിലെ കെട്ടിടങ്ങളെ അനുസ്മരിപ്പിച്ചു കൊണ്ടു് നീലയും പച്ചയും
മഞ്ഞയും ചയങ്ങൾ തേച്ച കെട്ടിട സമുച്ചയങ്ങൾ തീരത്തിനഭിമുഖമായി
നിരന്നു നില്ക്കുന്നു . ഇൻഡിഗോ നിറമാർന്ന സമുദ്രജലത്തിന്റെ മാസ്മ
രികതയിൽ അറ്റ്ലാന്റിക്കിനെ സ്വതസിദ്ധമായ പ്രക്ഷുബ്ധതയിൽ നിന്നും
മോചിപ്പിക്കുകയാണു് ബഹാമസിന്റെ പ്രശാന്ത സുന്ദരമായ കടൽത്തീരം.
ഭൂമുഖത്തെ അതിമനോഹരങ്ങളായ കാഴ്ചകളിലൊന്നിൽ നിന്നും മിഴിയെ
ടുത്ത് മാധവചന്ദ്രൻ തന്റെ കാബിനിലേക്കു പോയി . ഇനി സഞ്ചാരികൾ
മടങ്ങി വരുന്നതു  വരെ അല്പം വിശ്രമം . എട്ടു മണിക്കൂറോളം ഒന്നിരിക്കാതെ
ആയിരത്തിയഞ്ഞൂറോളം യാത്രക്കാരുടെ ആവശ്യങ്ങൾ നിറവേറ്റി കൊടു
ക്കാൻ നിർദ്ദേശങ്ങൾ നല്കുകയും , അവശ്യമായ ആതിഥ്യ മര്യാദ ഉറപ്പാ
ക്കുകയും ചെയ്യുകയായിരുന്നു മാധവചന്ദ്രൻ . നന്നെ തളർന്നു പോയിരി
ക്കുന്നു. അല്പ നേരം കിടന്നിട്ടു് ബാൾ റൂമിൽ പോകാമെന്നു കരുതി അയാൾ
കിടക്കയിൽ കിടന്നു. അപ്പോഴാണു് അനാമികയുടെ കാൾ വന്നതു്. മൊബൈ
ലിൽ അനാമികയുടെ പുഞ്ചിരി തൂകുന്ന മുഖം . അരവിന്ദൻ പിച്ചവെച്ചു നടന്ന
വിവരം പറയാനായിരുന്നു അനാമിക മാധവചന്ദ്രനെ വിളിച്ചതു് . ആഹ്ലാദ
മടക്കാനാകാതെ അയാളതു കേട്ടു.. വിശ്രമിക്കയാണെന്നു മാധവ ചന്ദ്രൻ
പറഞ്ഞതു കേട്ടു പിന്നെ വിളിക്കാമെന്നു പറഞ്ഞു അനാമിക സംസാരം
അവസാനിപ്പിച്ചു .
                               മാധവ ചന്ദ്രന്റെ കണ്ണുകൾ ഈറനായി . കവിളിലൂടെ
കണ്ണീരൊഴുകി . അതു് ആനന്ദാശ്രുക്കളായിരുന്നു.
     

                                                    " ലേബർ റൂമിലേക്കു കൊണ്ടു പോകാൻ
സ്ട്രെച്ചറും ആളുമെത്തി" മാധവചന്ദ്രൻ  അനാമികയെ ഉറ്റു നോക്കി പറഞ്ഞു .
കുനിഞ്ഞു തന്റെ മുഖത്തേക്കു ചാഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന മാധവന്റെ കണ്ണിലെ കണ്ണാടി
പോലെ തിളങ്ങുന്ന നീർ മണികൾ ചെറുചിരിയോടെ തുടച്ചു മാറ്റി അനാമിക അ
യാളെ സമാശ്വസിപ്പിച്ചു . " ഒന്നു ബോൾഡാകൂ . ഇതൊരു സാധാരണ പ്രക്രിയ
മാത്രമല്ലേ . നോക്കൂ നാളത്തെ പ്രഭാതത്തിൽ നമുക്കൊരു ഉണ്ണി" .പിന്നെ മുന്നോട്ടു
 നീങ്ങുന്ന  സ്ട്രെച്ചറിൽ കിടന്നു കൊണ്ടു് അനാമിക മാധവനു നേരെ കൈ വീശി .

                                         തന്റെ നിഷേധങ്ങളെ  തരണം ചെയ്തു് അസ്വസ്ഥത
തന്നെ ആഗീരണം ചെയ്യുന്നതു  മാധവചന്ദ്രൻ അറിഞ്ഞു . "ഒന്നു ബോൾഡാകൂ" ! .
 മധവചന്ദ്രൻ ബോൾഡാകാൻ ശ്രമിച്ചു .  ഫ്ലാസ്കിൽ നിന്നും ചൂടു വെള്ളം രണ്ടു
 പ്രാവശ്യം ഗ്ലാസിലൊഴിച്ചു കുടിച്ചു .  സ്റ്റൂൾ ഫാനിനു കീഴെ നിക്കിയിട്ടു  ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചു .
 പിന്നെ ആദ്യമായി അനാമികയെ ശ്രദ്ധിച്ചതു അയാളോർക്കാൻ  ശ്രമിച്ചു . കോളേജു
 കാമ്പസ്സിലെ  ആർട്സ് ബ്ലോക്കിൽ സുഹൃത്തായ സതീശ്  ബാബുവിനെ സന്ദർശി
ക്കാനായി പടിക്കെട്ടുകൾ കയറി രണ്ടാം നിലയിലെത്തിയപ്പോൾ കാണാൻ കഴിഞ്ഞതു്
 ഒരു പെൺകുട്ടി തന്റെ കൈയ്യിൽ കിടക്കുന്ന വള ഊരിയെടുത്തു നിർബ്ബന്ധ പൂർച്ചം
 കൂട്ടുകാരിയെ ഏല്പിക്കുന്നതാണു് . സതീഷു ബാബുവിനോടു സംഭവം വിവരിക്കുമ്പോ
ഴാണു് ആ പെൺകുട്ടികൾ ലച്ചർ ഹാളിലേക്കു കടന്നു വന്നതു് . മാധവചന്ദ്രനെ കണ്ട
ഉടൻ വള ഊരി നല്കിയ പെൺകുട്ടി അയാളുടെ അടുത്തെത്തി പറഞ്ഞു .
                   " പ്ലീസു് , ഇതു സെൻസേറ്റീവ് വാർത്തയാക്കരുതു്" .
അത്രയും പറഞ്ഞു് അവൾ തന്റെ ചെയറിൽ ഇരിപ്പു പിടിച്ചു . മാധവൻ ഓട്ടക്കണ്ണിട്ടു
അവളെ നോക്കി . നീണ്ടിട തൂർന്ന തലമുടി , നെറ്റിയിൽ കുറുനിരകൾ . മനേഹരമായ
മുഖം . സുഹൃത്തിനെ കണ്ടു മടങ്ങുമ്പോഴും എന്നാൽ മധവ ചന്ദ്രനെ മഥിച്ചതു് ആ
പെൺകൊടി വള ഊരി കൊടുത്ത ദൃശ്യമാണു് . ആഴ്ചകൾക്കു ശേഷം മധവ ചന്ദ്രനു്
തന്നെ ഇടയ്ക്കിടെ അലോസരപ്പെടുത്തികൊണ്ടിരുന്ന ആ സംഭവത്തിന്റെ യഥാർ
ത്ഥ്യം അറിയാൻ കഴിഞ്ഞു . കൂട്ടുകാരി നസീമയുടെ ഉമ്മയുടെ ചികിത്സയ്ക്കായാണു്
അനാമികയെന്ന ആ , പെൺകുട്ടി തന്റെ വള ഊരി നല്കിയതു് . സതീഷ്ബാബു
തന്നെയാണു് അന്വേഷണത്തിനൊടുവിൽ നസീമയിൽ നിന്നും ഇക്കാര്യം പണിപ്പെട്ടു
മനസ്സിലാക്കി മധവനന്ദനെ അറിയിച്ചതു് . അന്നു രാത്രി ആ , സംഭവം മാധവനന്ദന്റെ
സ്വപ്നത്തിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നു . ജിജ്ഞാസയുടെ ആധിക്യം അസഹനീയമയപ്പോളാണു്
സതീഷ്ചന്ദ്രനോടു ആ പെൺകുട്ടിയെക്കുറിച്ചു കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ ചോദിച്ചറിഞ്ഞതു്.
മെട്രിക്കുലേഷനു് മികച്ച മാർക്കുണ്ടായിട്ടും സോഷ്യോളജി പഠിക്കാൻ തീരുമാനിക്കുകയും
അതിനായിട്ടാണു് ഈ കോളേജിൽ തന്നെ ചേർന്നതെന്നു് സതീഷ് പറഞ്ഞതു് മാധവ
ചന്ദ്രൻ കാര്യമാക്കിയില്ല .എന്നാൽ ഇംഗ്ലീഷു പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളിൽ കഥകളെഴുതാറു
ണ്ടെന്നും ഇപ്പോൾ എഴുതുന്നതു് തൂലിക നാമം ഉപയോഗിച്ചാണെന്നും , തൂലിക നാമം
അജ്ഞാതമാക്കി വെച്ചിരിക്കുകയാണെന്നും സതീഷു് പറഞ്ഞതു് ആദ്യം ഒരു ഞെട്ട
ലോടെയും പിന്നെ ആകാംഷയോടെയുമാണു് മാധവ ചന്ദ്രൻ കേട്ടതു് . മുറിയിലെത്തിയ
പാടെ വലിപ്പമേറിയ നോട്ടു പുസ്തകം തുറന്നു മധവ ചന്ദ്രൻ എഴുതി തുടങ്ങി . എഴുത്തു
പൂർത്തീകരിച്ചു് കഥയ്ക്ക് വള ഊരികൊടുത്ത പെൺകുട്ടി  എന്നു തലക്കെട്ടു നല്കി.

                              ബിഎച്ചു്എം ബ്ലോക്കിലേക്ക്   ആർട്സു വിഭാഗത്തിലെയോ
സയൻസു വിഭാഗത്തിലേയോ കുട്ടികൾ സാധാരണയായി വരാറില്ല . പ്രത്യേകിച്ചു
പെൺകുട്ടികൾ . അതു കൊണ്ടു തന്നെ മാധവ ചന്ദ്രനെ കാണാൻ അനാമിക എത്തിയതു
പലർക്കും കൗതുകകരമായ കാഴ്ചയായി . അനാമിക ആംഗ്യം കാട്ടിവിളിച്ചപ്പോൾ മാധ
വ ചന്ദ്രനു കാര്യം പിടികിട്ടി . റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി അനാമികയുടെ അടുത്തേക്കു ചെന്നു.
മുഖവുര കൂടാതെ അനാമിക കാര്യത്തിലേക്കു കടന്നു ." നോക്കൂ ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ
അതു സെൻസിറ്റീവു് നേച്ചറിൽ കാണരുതെന്നു് . എന്നിട്ടു് അതു കഥയാക്കി പ്രസിദ്ധീകരി
ക്കുക കൂടി ചെയ്തു . ഇതു മാന്യതയല്ല . ആവിഷ്ക്കാര സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു നേരെയുള്ള
കടന്നു കയറ്റമായി ഇതു കാണരുതു് . പിന്നെ അത്തരം സംഭവങ്ങളറിഞ്ഞു കഥയാക്കാ
നെങ്കിൽ നൂറിലധികം കഥകളെഴുതേണ്ടി വരും" . ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ ഇത്രയും പറഞ്ഞു്
അനാമിക തിരിഞ്ഞു നടന്നതു് മാധവ ചന്ദ്രൻ സമ്മിശ്ര വികാരങ്ങളോടെ നോക്കി നിന്നു .


                                  മുറിയുടെ വാതിൽ തുറന്നു നേഴ്സു വന്നാപ്പോളാണു് മാധവ ചന്ദ്രൻ
തന്റെ ഓർമ്മകളുടെ തിരശ്ശീലയിട്ടതു് .നേഴ്സ് മാധവ ചന്ദ്രനോടു പറഞ്ഞു" കൺഗ്രാറ്റ്
വൈഫിന്റെ ഡെലിവറി കഴിഞ്ഞു രണ്ടു പേരും സുഖമായിരിക്കുന്നു". കുട്ടി ആണോ
പെണ്ണോയെന്നു് മാധവ ചന്ദ്രൻ ചോദിച്ചില്ല . അത്തരം അന്വേഷണങ്ങൾ അയാ
ളുടെ ചിന്താധാരകളിൽ പ്രസക്തങ്ങളുമല്ല .
                                                                                         [തുടരും]