*അച്ഛന്റെ ദു:ഖം

ഉറങ്ങികിടക്കുകയാണെന്‍ മകന്‍

നാളെപ്പുലര്‍കാലെയുണര്‍ന്നിടുവാന്‍

നിദ്രയില്‍ പോലുമോമല്‍ വദനത്തില്‍

സുസ്മേരസൂനങ്ങള്‍ വിടരുന്നു

എന്നിട്ടുമതു കണ്ടെന്നുടെ ചിത്തം

നൊന്തുനുറുങ്ങിയൊന്നുംപ്പറവാതെ

ആള്‍രൂപങ്ങളാം നിഴലുകളെത്തി

എന്തോച്ചൊല്ലുന്നതും നോക്കി ശിലപോല്‍

ഞാനിരിക്കുന്നുയെന്‍ വീടിനുമ്മറത്തില്‍.

ചുവന്നയൊരു ശീലയാ വാതിലില്‍

ഞാത്തുന്നാരോ,മാകന്ദ ശിഖരങ്ങള്‍

വീഴും ശബ്ദമതുയര്‍ന്നു പറമ്പില്‍
വെല്ലിടുന്നതിനെയത്യുച്ചത്തിലു -
യരും പ്രാണേശ്വരി തന്നാര്‍ത്ത നാദം

വിട്ടുപിരിഞ്ഞുവോ പൊന്‍ മകനെ നീ

ക്ഷണമൊരു വാര്‍മഴവില്ലു പോലെ

കണ്ടു കണ്ടു കൊതി തീര്‍ന്നിടില്ലെന്നും

നീ പഠിച്ചു വളര്‍ന്നുമുയരത്തി -

ലെത്തും കാഴ്ചയെന്‍ ജീവത് സാഫല്യം.

ഹാ! ജലാശയമേയൊരു പലക -

പ്പുറമാവാത്തതെന്തെന്നുണ്ണി, നില -

തെറ്റിയാഴമതില്‍പതിക്കും മുമ്പൊ -

രത്ഭുതമെന്‍ ഭൌതികത കൊതിച്ചു !

താഴ്ന്നു,താഴ്ന്നു പോകവെ മേലോട്ടുയര്‍ -

ന്നീടാനച്ഛന്റെ കൈത്താങ്ങു തേടി

പ്രാണ വായുവതിനു വിഘ്നമായി

നാസികയതിലടിയും വസ്തുക്കള്‍

നീക്കാനമ്മേയമ്മേയെന്നു കേണു നീ......

മൃത്യുവതറിഞ്ഞെത്തിയൊരെന്‍ കരം

ഗ്രഹിച്ചു മിണ്ടാതെ കഴിച്ചൊരെന്‍ത്തോ -

ഴന്‍ തന്‍ ചിത്തത്തിലെഴുത്തതെല്ലാമേ

വായിച്ചു തീര്‍ത്തു ഞാനും മൂകനായി.

വര്‍ഷങ്ങള്‍പിന്നിട്ടു കണ്ടുമുട്ടവേ

അപ്പൊഴുമായാത്മാവില്‍ ; ചിരിതൂകി

ഉറങ്ങുന്ന മകനെ കാണും, ഞാനാ

കണ്‍കളിലൂടെ; തുടരുമാ മൌനം

പണ്ടു ഞാന്‍ വായിച്ചതൊക്കെയാ ,

ഹൃദയ ഭിത്തിയതിലന്നും കാണും. 

          *   എന്റെ ഉറ്റ സുഹൃത്ത് ശശിയുടെ മകന്‍

(കോഴിക്കോട് ആര്‍.ഈ. സി ഒന്നാം സെമസ്റ്റര്‍

വിദ്യാര്‍ത്ഥി) യദുകൃഷ്ണന്റെ അപമൃത്യുവിനെ ആസ്പ

ദമാക്കി എഴുതിയത്.