Sunday, October 30, 2011

നെഞ്ചിലൊരു വെടിയുണ്ട

                                      നെഞ്ചിലൊരു വെടിയുണ്ട
                             
                              കെട്ടു പോകാത്ത
                              തീ പോലെ
                              തോര്‍ന്നു തീരാത്ത
                              മഴ പോലെ
                              ഒരു മാളങ്ങളിലു
                              മൊളിച്ചു കഴിയാത്ത
                              ധീരതയുമായി ,
                              കവിതകളില്‍
                              വിപ്ലവത്തിന്റെ
                              വിയര്‍പ്പിനുപ്പു
                              ഗന്ധവും പേറി
                              അയാളെന്നും
                              നിവര്‍ന്നു നില്ക്കുന്നു

                              പട്ടിണിയെന്ന
                              മാരണത്തെ
                              നൂറു കോടിശ്വര
                              കണക്കുകള്‍ കാട്ടി
                              പേടിപ്പിക്കാൻ
                              നോക്കുന്ന നാട്ടില്‍
                              നട്ടെല്ലുറപ്പുള്ളൊരു
                              പോരാളിയായി
                              അയാളെന്നും
                              ഒരു പർവ്വത നിരയായി
                              ഉയര്‍ന്നു നിന്നു

                               ഉച്ചസ്സൂര്യനെപ്പോലെ
                              ആ, ജ്വലിക്കുന്ന മുഖം
                              ഞങ്ങൾക്കു കാണാനായില്ല
                              ന‍ട്ടെല്ലു വളഞ്ഞും,
                              മുതുകു കുനിഞ്ഞും
                              ഞങ്ങളുടെ മുഖം
                              താഴോട്ടുമായിരുന്നു
                             
                              നെഞ്ചിലവശേഷിച്ച
                              വെടിയുണ്ട
                              പോരാട്ട വേളയില്‍
                              വേദനയേകുമ്പോള്‍
                              അടങ്ങി കിടക്കൂ
                              ശല്യമേയവിടെ
                              എന്നു ശാസിക്കുന്നു

                             കാഴ്ചകള്‍ക്കപ്പുറത്തു
                             ആരവങ്ങളുയരുന്നു
                             ജീവിതയുദ്ധത്തില്‍
                             ഒരിക്കലും
                             ഒരു പോരാളിയും
                             ഒറ്റയ്ക്കാകില്ലാ.















9 comments:

  1. പട്ടിണിയെ
    നൂറു കോടിശ്വരര്‍
    കണക്കുകള്‍ കാട്ടി
    നിത്യം പേടിപ്പിക്കുന്ന
    പാവങ്ങളുടെ നാട്ടില്‍

    കവിത പോസ്റ്റ്സ്പെയ്സിന്റെ മദ്ധ്യത്തുവരുത്താൻ ചില പൊടിക്കൈകൾ ചെയ്തു അല്ലേ? സെന്റർ അലൈന്മെന്റ് കൊടുത്താൽ പോരായിരുന്നോ?

    ReplyDelete
  2. ഇങ്ങനെയുള്ള പോരാളികൾ വേണം നമ്മുടെ അത്മവിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ട സമൂഹത്തിന്...നന്നായി മാഷേ

    ReplyDelete
  3. കാഴ്ചകള്‍ക്കപ്പുറത്തു
    ആരവങ്ങളുയരുന്നു
    ജീവിതയുദ്ധത്തില്‍
    ഒരിക്കലും
    ഒരു പോരാളിയും
    ഒറ്റയ്ക്കാകില്ലയെന്നല്ലോ.

    ottaykkavathirikkate

    ReplyDelete
  4. ഉള്‍ക്കാമ്പുള്ള നല്ല കവിത.
    ഇഷ്ടമായി മാഷേ

    ReplyDelete
  5. ജീവിതത്തോട് സമരം ചെയ്യുന്നവരുടെ ശബ്ദം. നഷ്ട്ടപെടാത്തവന്റെ നാവ്. അതാണ് ഈ കവിത.

    ReplyDelete
  6. വായിച്ചു,,
    നന്നായി...
    ജീവിത സമരം തുടരട്ടെ....

    ReplyDelete
  7. നല്ല വരികള്‍ ...

    ReplyDelete
  8. ഇഷ്ടപെട്ടു മാഷേ....
    എല്ലാ പോരാളികളേയും ഇഷ്ടപെടുന്നു.....

    ReplyDelete
  9. ധീരനെ നന്നായി വരച്ചിരിക്കുന്നു.

    ReplyDelete

എന്റെ തലമണ്ടയിൽ അമ്മ മായ്ച്ചു കളഞ്ഞ വേണ്ടാത്ത എഴുത്ത്

ഒരു മദ്ധ്യ വേനലവധിക്കാലം .ജ്യേഷ്ഠന്റെ സ്കൂളും എന്റെ നേഴ്സറിയും അടച്ചു. അവധിക്കാലം ഞങ്ങളി രുവരും തിമിർത്താഘോഷിക്കുയാണു്. പ്രാതൽ കഴി ഞ്ഞ...