മഞ്ഞക്കെട്ടിടം

                         ഉയര്‍ന്നു നില്ക്കുന്നു മുന്നിലുയരത്തിലേക്കു

                         പോകുന്ന ബഹു നില ഫ്ലാറ്റെന്നുടെ മുന്നിലായി

                         ഓര്‍മ്മയില്‍ തെളിയുന്നോരോടിട്ട മഞ്ഞ കെട്ടിടം

                         അതിനുമ്മറത്തിണ്ണയും, തുളസിത്തറയും

                        പിന്നോട്ടു പിന്നോട്ടു പോകുന്നു കാലമിതു

                        തുറക്കുന്നു സ്മരണകള്‍ തന്‍ ചന്ദന വാതില്‍

                        പൂവിട്ടു നില്പതിന്നുമവിടെയെന്‍ ഹൃത്തിൽ -

                        മായാത്ത മുദ്രകളെത്രയോ, തീര്‍ത്ത കൌമാരം

                        സ്വപ്നത്തിന്‍ പവിഴ വിരലുകളുകളെന്നെ

                        പതിവായി വന്നു വിളിച്ചുണര്‍ത്തിടുമ്പോള്‍

                        സ്വര്‍ഗ്ഗത്തില്‍ നിന്നപ്പോള്‍ പൊഴിഞ്ഞു വീണതാകുമാ

                        ഇന്ദ്രനീലക്കല്ലുകളിന്നും കാണ്മതവിടെ

                        സംവത്സരങ്ങളെത്ര കഴിഞ്ഞെങ്കിലുമമ-

                        രത്വമാര്‍ന്നൊരെന്‍ യൌവ്വന സുദിനങ്ങളോ

                        പാതയരികിലെ തണല്‍ ദ്രുമങ്ങളെ പോലീ

                        ജീവിതത്തിനു തണലേകാന്‍ നിരന്നു നില്പൂ

                        ആകസ്മികമീ , സ്മൃതികള്‍ തന്നുത്സവരംഗം

                        ഇല്ലിന്നവിടെയാ, ഹാ! കൊച്ചു മഞ്ഞക്കെട്ടിടം

                        ഉയര്‍ന്നു നില്ക്കുന്നു കോട്ടക്കൊത്തളം പോലൊരു

                        ഫ്ളാറ്റിന്‍ നിരയെന്‍ കൗമാരകാലത്തിന്‍ മുകളില്‍

                       ഓട്ടു പാത്രമതു മോറുന്നൊരൊച്ചയൊരുച്ച-

                       യ്ക്കെന്‍ കാതില്‍ വന്നു വീണതിന്‍ മുഴക്കമലയതും ,

                       കാണാമറയത്തന്നു 'ശ്, ശ് 'എന്നൊരു കള -

                       മൊഴി കേട്ടതും, മുല്ല മലരുകള്‍ വിടരും ചുണ്ടും

                       മാടി വിളിക്കുന്ന നീലാഞ്ജന മിഴികളും

                       ആ, വിശുദ്ധ സംഗമത്തിനമൂർത്ത രംഗങ്ങൾ

                       ഇന്നും തെളിയുന്നു മനസ്സിന്റെ സ്ക്രീനിതിൽ

                        വീടു മാറ്റത്തിന്റെ ദുര്‍ദ്ദിനമന്നാ , മഞ്ഞക്കെ -

                       ട്ടിടത്തിന്നാകാശത്തെയോ മൂടി കാര്‍മേഘങ്ങള്‍ ;

                       പെയ്തിറങ്ങിയവയെന്‍ മനസ്സില്‍ പേമാരിയായി

                       അന്തരാത്മാവോ നൂലു പൊട്ടിയ പട്ടമായി .

                       ടാക്സി കാറിന്‍ പിന്‍ വാതില്‍ ചില്ലിലൂടെയാ കരി 

                       മഷിയെഴുതിയ കണ്ണിലെ കണ്ണീര്‍ കണ്ടു ,ഞാന്‍

                       യാത്ര പറയുന്നു നിശ്ശബ്ദം ശിരസ്സാട്ടിയ -

                       പ്പോഴും , പൂവിടുന്നു രാഗമന്ദാര തരുക്കൾ

                       പിന്നെത്രയോ വട്ടം നെടുവീര്‍പ്പിന്നനുയാത്ര

                       ചെയ്തെന്‍ സുഖസ്മരണകളാ , വീടിന്‍ മുന്നില്‍

                       ഇന്നവിടെയുയര്‍ന്നൊരു പടുകൂറ്റന്‍ മന്ദിര -

                       മതിന്‍ മുന്നില്‍ തെളിയുന്നാ കണ്ണീര്‍മണികളും .