ഒരു മാന്‍ പേടയും കുറെ വ്യാഘ്രങ്ങളും

           

           ഇരയായി ഭയന്നു വിറ പൂണ്ടവള്‍

                മാന്‍പേട പോലോടിത്തളര്‍ന്നൊരു

                മുറിക്കുള്ളില്‍ നിരാലംബയായി

                വീണു പോയി നാലു ചുമരുകളതു

                തീര്‍ത്ത കോട്ടക്കു മുന്നില്‍

                വ്യാഘ്രങ്ങളാര്‍ത്തി പൂണ്ട

                ചുവന്ന നാവുകളതു നുണച്ചു

                കുതിച്ചു വീണവളെ കടിച്ചു കീറി.

               ഓര്‍ത്തു പോകുന്നാ

               ദുര്‍ദ്ദിനങ്ങളുടെ പേക്കിനാവുകള്‍

               നീതിയുടെ ശാഠ്യത്തിനു

               മുന്നിലായി തലക്കുനിച്ചവള്‍

               മുറിയുന്നംഗോപാംഗങ്ങ -

               ളോരോന്നുമപ്പോള്‍

               കിനിയുന്നു രക്തം കൊടും

               പീഢനത്തിന്‍ നോവറിയുന്നു

               വീണ്ടും,വീണ്ടും

               നിര്‍ജ്ജീവം നിയതിയൊരു

               തുലാസ്സും പിടിച്ചു

               നോക്കി നില്ക്കുന്നു നിര്‍ലജ്ജം

               കഴിഞ്ഞു സ്മാര്‍ത്ത വിചാരമിതു

               തുടര്‍ക്കഥ തുടരുന്നു

               ഒരുമ്പെട്ടവള്‍ക്കിതു വേണ -

               മെന്നു കാട്ടു നീതി

               വ്യാഘ്രങ്ങളോ ഉല്ലാസ ഭരിതം

               വേട്ടയ്ക്കായി പുറപ്പെടുന്നു

               വഴി തെളിക്കുന്നു

               കറുത്ത വസ്ത്രമണിഞ്ഞ നീതി .
                
                *  *  *   *     *     *    *   *

               കഴുത്തില്‍ മുറുകുന്ന ജഢമാം

               കയറിനു മാത്രം

               ദയയുടെ സാന്ത്വനമപ്പോള്‍

               അവളാ കയറിനെയും ശപിച്ചു.