ഞാന്‍ നിന്നോടു പറയുമ്പോള്‍
വാക്കുകള്‍ പൂവിടാറില്ല
ഒഴുകി പരക്കുന്ന സുഗന്ധം
ഒരിക്കലുമുതിരാറുമില്ല
ഒരു ശീതള കരസ്പര്‍ശമായി
അവ നിന്റെ മനസ്സിനെ
ഒരിക്കലും തലോടാറുമില്ല
അതൃപ്തിയുടെ കറുത്ത
ആകാശത്തു നിന്നുമാണു
എന്റെ ശബ്ദമൊരു
ജന്മ നിയോഗം പോലെ
നീ , കാതോര്‍ക്കുന്നതു് ,
ഹിതങ്ങള്‍ക്കു വിപരീതം
എന്റെ വാക്കുകള്‍
അസഹനീയതയുടെ
മുള്‍ മുനകളില്‍ നിന്നു
എന്തേ നീ , ശ്രവിക്കുന്നു ?
ദശാസന്ധികളുടെ
പിടിയിലമര്‍ന്നു
പിടയുമ്പോളെങ്ങിനെ
ഒരു ജീവിതത്തില്‍
വസന്ത കാലമുണ്ടാകും
വസന്തകാലത്തല്ലോ
വാക്കുകളില്‍
പൂക്കള്‍ വിടരാറുള്ളൂ
ഒറ്റപ്പെടുത്തലെന്നേ
കാത്തിരിക്കും ; വിദൂരത -
യിലേക്കിനിയും ദൂരമോ ?
.
ദശാസന്ധികളുടെ
ReplyDeleteപിടിയിലമര്‍ന്നു
പിടയുമ്പോളെങ്ങിനെ
ഒരു ജീവിതത്തില്‍
വസന്ത കാലമുണ്ടാകും
നന്നായി, കടുത്ത വിഷാദം പോലെ ...
ReplyDeleteഅതൃപ്തിയുടെ കറുത്ത ആകാശം ......... ഒരു ക്ലാസ്സിക്‌പ്രയോഗം
ReplyDeleteനന്നായി സര്‍ .. പക്ഷെ പൊതുവേ ഒരു ഒരു ദുഖം കവിതയില്‍
കവിത ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്-പുറംമോടികളില്ലെങ്കില്‍ അവസാനിപ്പിക്കുന്നതിനെ.
ReplyDeleteഇഷ്ടമായി :)
hey gud one... use some transparent words.. it gives more beauty to the poem..
ReplyDeleteനന്നായി....ഭാവുകങ്ങൾ
ReplyDeleteഒറ്റപ്പെടുതലുകള്‍ വിദൂരതയിലെക്കുള്ള
ReplyDeleteപ്രതീക്ഷകള്‍ കൂടി ആവാം....കീഴടുങ്ങന്നതിനു
മുന്നേ അല്പം കാത്തിരുപ്പ്...
നല്ല കവിത...
(Just check:തലോടാറുമില്ല)
എങ്കിലും എത്ര നല്ല വാക്കിത്!
ReplyDeleteമനോവേദനയുള്ള അര്‍ത്ഥങ്ങള്‍ ..
നല്ല കവിത...
ReplyDeleteആശംസകൾ...വേദനപൂക്കൾ...
ReplyDeleteനല്ല വരികൾ!
ReplyDeleteഅഭിനന്ദനങ്ങൾ!
ദശാസന്ധികളില്‍ ജീവിതം വിരിയുമ്പോള്‍ വസന്തവും പൂക്കളും സുഗന്ധമില്ലാതെ.
ReplyDeleteനല്ല വരികള്‍
കവിത നന്നായിരിക്കുന്നു......
ReplyDeleteനല്ല കവിത.
ReplyDeleteമെയിലില്‍ വന്ന ഒരു കഥയും കവിതയും വായിച്ചു.
vaayichu.......nalla kavitha ishtaayi....ente shramangal ivide www.chemmaran.blogspot.com
ReplyDelete