തെരുവിനെ പേടിയാണെനിക്കിന്നു്

ഡയോജനീസു്  പണ്ടു്

പണ്ടൊരു നാളില്‍

മെഴുകു തിരി തെളിച്ചു്

മുന്നോട്ടു നടന്നതു്

ഗോതമ്പു പാടത്തോ

മുന്തിരിത്തോപ്പുകളിലോയല്ല

അങ്ങനെയായിരുന്നെങ്കില്‍

തെരുവുകളില്‍ നിന്നും

അന്ധകാരം മായില്ലായിരുന്നു

പകല്‍ വെളിച്ചം

അന്ധാളിപ്പോടെ

തറച്ചു  നോക്കുമ്പോള്‍

ചിന്തയുടെ ചക്രവാള-

ത്തിലേക്കാ കൊച്ചു വെളിച്ചം

പുതിയ പാന്ഥാവൊരുക്കി

അറിവു കെട്ടവര്‍

ഭ്രാന്തനെന്നു വിളിച്ചു

അതിനപ്പുറം

തെരുവിലെ ആ യാത്ര

തടയാനുള്ളയവിവേകം

അവിടെയാര്‍ക്കുമില്ലായിരുന്നു

പിന്നെന്തെയിപ്പോള്‍

തെറ്റുകള്‍

അസഹനീയതയുടെ

അതിര്‍ വരമ്പു ഭേദിച്ചപ്പോള്‍

ഭരണ കൂടത്തിനെ

തെരുവിലിറങ്ങി

‍ഞാന്‍ , കൂക്കി വിളിച്ചതിനു്

എന്നെ കല്ലെറിഞ്ഞു കൊന്നതു് .